بایگانی نویسنده و مترجم: گلاره جمشیدی

یه قدم بیا جلو ما شنیدیم تو آدم خوبی هستی کسی نمی‌تونه تو رو بخره اما رعد و برقی که به خونه‌ها می‌زنه رو هم کسی نمی‌تونه بخره سر حرفی که زدی می‌مونی؛ چه حرفی زدی؟ روراستی و عقیده‌ت رو رک و پوست‌کنده می‌گی؛ کدوم عقیده؟ شجاع هستی؛ در مقابل کی؟ عاقلی؛ واسه کیا؟ منافع شخصی‌ت رو در نظر نمی‌گیری …

ایستاده روی پلکهام،

و گیسوانش،

درون موهام

در عصرگاهی آمیخته از صورتی و خاکستری،

 

 

نسیمی از قزل‌آلای رنگی می‌وزه

از میون چشمام، از بین انگشتام

و یادم می‌آد چطوری قزل آلاها،

از دایناسورها قایم می‌شدن

وقتی اونا واسه آب‌ خوردن می‌اومدن لب رودخونه.

قزل آلاها توی راههای زیرزمینی، قلعه‌ها، و اتومبیل‌ها قایم می‌شدن.

اگه برام بمیری، برات می میرم و قبرهامون مثل دو تا عاشق می شن که با هم دیگه توی یه ماشین لباسشویی ِ خودکار لباساشون رو می شورن اگه تو صابون بیاری، من سفید کننده رو میارم.

برای مارسیا!

گاه،

همچون مخلوقاتی ماورایی،

برمی‌خیزند و ترک می‌کنند،