از نامم که “وحید” است و بر وزن فعیل تا شهرتم که از پدر به ارث برده ام- “علیزاده رزازی”- که پارت دوم اش را مدرن تر و آهنگین تر می دانم گرچه مفهومی جز برنج فروش ندارد! تهران را برای تولد انتخاب! کرده ام و هنوز بر سر تصمیم ام مانده ام… شهری با خیابان های روسپی، هوای حرامزاده و چهارراه های فقیر که از پاریس ایفل دار بیشتر دوست می دارمش. دست آخر این که، دست راستم توی جیب سینماست و دست چپ را در جیب شعر و ادبیات جا داده ام و راست راست به بیراهه می روم!