بایگانی نویسنده و مترجم: فلیکس سوآرز

ایوان متروک را باد فرا می‌گیرد. پوست را می‌شکافد خش‌خشِ برگ‌های مرده. من آنجایم، در آن ته، ‐ هم‌چون کودکی ‐ در قلمروی گریه.  

در این لحظه، در این ارتفاعات نم‌ناک، وقتی که خواب را می‌طلبم و بی‌هدف می‌اندیشم به نام‌ات، کارهای کوچک نکرده، اخگرهای ریزت، آه، ولرم و ملایم، چطور می‌سوزانم‌اند.  

تنها با قلب‌ام بودم، در دلِ شب بی‌کران.