خانه شاعران جهان | Persian Anthology of World Poetry خانه شاعران جهان | Persian Anthology of World Poetry

منشا سنگ‌ها را می‌شناسم سنگ‌های رسوبی بیرون از آب و سنگ‌های شفاف به سعی آتش، سنگ‌های رها شده در فشار با نقش‌های گونه‌گون، سنگ‌های زیبایی که از گردش‌های بسیار گرد آورده‌ام. و می‌شناسم عشق را به اختصار، شهوت آتشین و مهر رسوب کرده را ، فشار …

    افتاده بود بر بالشی خونی گردن طلایی زنی سفید پوست بیداد می کرد خورشید در موهایش، زبان می کشید بر ران های بلند و روشنش ، و زانو می زد پیش پستان های قهوه ای رنگش ، که هنوز رنگ بارداری و زایمان بر …

تنها، روی پاهای خودم می‌ایستم بر مزار پدرم می‌لرزم تا بگویم: در انبار بازه آقا، و یکی سطلو داغون کرده رو دیوار.

می‌خوای بدونی به چی می‌گن کار؟ بهت می‌گم کار چیه: کار، کاره. بیدار می‌شی. می‌رسی به اتوبوس. اینور و اونورو نیگا نمی‌کنی. سرتو بالا می‌گیری. اینجوری هیچکی کاری به کاریت نداره. می‌فهمی؟ پیاده می‌شی از اتوبوس. همه‌ی روزو کار می‌کنی. شب دوباره سواره اتوبوس می‌شی و …

تو سالن سینما به پرده لبخند می‌زنی بازیگره هم بهت لبخند می‌زنه. شما دو تا شروع می‌کنین به گپ زدن بعد پرده‌ی سینما یه راه پله‌ی سیا می‌شه یه جور شوخی الکیه؟ مگه نه؟ هیچی نمی‌گی. فک می‌کنم دارم می‌میرم. دستا پشت سرم تکون می‌خورن همه‌چی …

بهار، عشاق بی‌وفا را به پرسه می‌خواند می‌گذارد پرهای آبی، زمانی دراز در اهتزاز باشند پرهایی که از لرزش درختان سرو مرتعش‌اند درختانی که پرندگان آبی بر آن‌ها لانه می‌کنند. سپیده‌دمان، مریم عذرایی گل‌های سرخ را دست‌چین می‌کند فردا خواهد آمد برای چیدن میخک‏ها تا آن‌ها …

خطر را دوست داشتی. بعضی‌ خیال می‌کنند شیار‌های عمیق کف دستانت برای ابد از کودکی دشخوارت داغ برداشته‌اند برای همین مرزها را می‌شکنی در کشاکش جاذبه‌‌ی لبه‌ها و چاه‌ها. از ایرلند می‌آمدند، از دانمارک می‌آمدند کامیون‌ها تا ماهی‌ها را بار خود کنند. می‌پریدی ترکشان و همین‌که …

– اگر می‌خواهی از دلش برایم بگو – مثل دریاچه‌ای یخ‌زده است، و صورت کودکی که روزی روزگاری او بود خود را در آن پاک می‌کند.