خانه شاعران جهان | Persian Anthology of World Poetry خانه شاعران جهان | Persian Anthology of World Poetry

این ساعت وجود ندارد این شهر وجود ندارد نمی‌بینم این درخت‌های سپیدار را هندسه‌شان را در مه. بی‌تردید، این‌ها سپیدارهای منقرض‌اند، سرگیجه‌ی دوران کودکی‌ام. آه باغ‌ها، آه اعداد.

در رطوبت دوستم داری و کبودی در نوک پستان‌هایت. به لطافت سخن می‌گویی بر لبانم و باز می‌گردی به زندان دلتنگی‌ات.

پرتقال در دست‌هایت، ‌همیشگی‌ست فروغ‌اش آیا؟ کنار آب و چاقو، یک پرتقال در مغاک ابدی؟ میوه‌ی ناپیدایی. بسوزان در دست‌هایت افراطش را در واقعیت!

به جای اجازه دادن به او برای شهادت در دادگاه به منظور آوردن دلایلی در این باره که چرا از فروشگاه های اختصاصی دزدی کرد و بعد کارت پستال هایی فرستاد برای پلیس که بیاید و دستگیرش کند – اگر می توانند – آنها چپاندندش در …

دیوارها به عقب می‌روند و میخانه‌ها، رهایی را هم‌اینک نفس بکش، تنها با زندگی‌ات. چون ابر بر هوا، چون نور به بامداد، به زمین بنگر سراسر گشاده پیشاپیش نهال‌ات. آزادی بیشتری به کف آوردی بی‌هیچکس و به چشم‌‌ات چون فتحی‌ به نظر می‌رسد متروک، چون تصویری …

بگذار در سکوت خداحافظی کنیم. عکس را پایین بگذار. جدایی‌های این جهان اشاراتی به جدایی‌هایی فراترند. تنها در این دنیا نیست که باید جدا از هم بخوابیم. مرگ، نه ما را به هم می‌‌رساند نه زخم‌های عشق را درمان می‌کند.

نمی‌خواهم ای جان محزون بازگردم به مکان‌هایی که اشک‌هایم از آن‌ها برگذشت، تپیدن راز را نمی‌خواهم میان بدن‌هایی زنده‌‌ که یک روز خودم از آن‌ها بودم. نمی‌خواهم به خاطر بیاورم یک لحظه‌ی شاد را میان شکنجه‌ها. لذت یا رنج با هم برابرند. در بازگشت همه‌ چیز …

عشقی تو آیا؟ از آتش عبور کن! با بال‌های دریا بگذر! در زندگی بیدار کن رویا را! زیبایی ببخش به واقعیت! تنها یک سایه‌ای آیا؟ دروغت را به فروغت بپوشان! چنان کن که سایه چیره شود بر عشق توانمند، بر عشق ناب!