خانه شاعران جهان | Persian Anthology of World Poetry خانه شاعران جهان | Persian Anthology of World Poetry

یکدیگر را می‌شناسیم روزی روی زمین دیدم‌ات من یک طرف زمین راه می‌رفتم و تو یک طرف دیگرش. می‌توانم بگویم چگونه بودی. آه، شبیه همه‌ی زن‌های دیگر بودی. ببین، هنوز صورتت را به خاطر دارم. عصبی شدم و از صمیم دل چیزهایی به تو گفتم اما …

نکند اشیا را بیش از آدمها دوست می‌دارم؟ درست نیست این، ولی حقیقت دارد. قطاری کوچک در دوردست ناقوس‌های سنگین، سنگ ــ پس می‌توانم چیزی بیاغازم. روی کلمات رها نمی‌شوم. آنچه را در خودش است دوست می‌دارم. این درست نیست، حقیقت دارد. همین، مرا زنده می‌دارد. …

آنچه می‌نویسی، باید حقیقی باشد آنچه می‌نویسی، باید روشن باشد. پس ــ ننویس. پس بنویس، آنچه نمی‌نویسی. پس بنویس، آنچه برای خودت می‌گذاری. پس شعری بنویس.

با هر کلام ورود به حقیقت را دشوارتر می‌سازیم. به همان‌گونه مؤکدتر هر آنچه حقیقی‌تر بنماید. آنچه فهم شدنی است، می‌تواند حقیقت نباشد.

نهان در مهی غلیظ آنجا رودی شاید نطفه می‌بندد. گوشم به آواز پریان آب‌هاست آن دریاچه که روزگاری شهری بوده است. ‌

رفتم و رفتم تا آب حیات عشق را یافتم و در چشمان هزار‌ و‌ یک شب او چون کبوتری به زمین نشست و در هوای کرخت نیمروزی به خواب رفتم. در باغ‌های متروک من پرتقال و یاس چیدم. ‌

در بندِ چیزهای فانی‌ام [روزی آسمان پرستاره هم تمام می‌شود] پس چرا خدای را طلب می‌کنم؟ ‌

من جین و جاز و جزیزه‌ی گنج را خیلی دوست دارم طوطی جان سیلور را، بالکن‌های نیو اورلئان را هم من عاشق مارک تواین‌ام و کشتی‌های بخارِ می‌سی‌سی‌پی و سگ‌های آبراهام لینکون اما امریکایی نیستم آیا این‌ دلیل می‌شود که خلبان فانتوم، مرا برگرداند به عصر …