خانه شاعران جهان | Persian Anthology of World Poetry خانه شاعران جهان | Persian Anthology of World Poetry
چنان وجودی یگانه بر می‌بالند
مردم‌ام و شعرم
چونان درختی نوزاد
که در دلِ میوه می‌روید
در مردم زاده می‌شود شعرم
چنان که سبز می‌رسد شکر
در دشت‌های نیشکر
می‌رسد شعرم
در مردم
انگار خورشید
که در گلوگاه فردا
چونان ذرت که ریشه می‌دواند
در خاک بارور،
آینه در آینه‌اند
مردم‌ام و شعرم.
باز می‌گردانم شعرشان را
به مردم‌ام
اندک‌اندک چون کسی که آواز می‌خواند
بیش‌بیش چون کشتکاری که می‌کارد.
چند سال پیش اشعار وب سایت شما رو می خوندم
الان که دیدم هنوزم هستید بسیار خرسند شدم
موفق باشید