نقبهایی به شعر و مرگ [۲] ورنر لمبرسی

هر شـعـر

          مـیل به گـمـنامی دارد

                                    و مـرگ نـیز

هرشـعراز عـشـق مـیگوید

                           و مرگ نـیز

مرگ از هر شعری

                         عـشـقی عـظـیم میـسازد

شـعـر از هـر مـرگـی

                       عشـقـی بزرگ می آفـریـند

                                                          برای زیـستـن

نه عشق سکوت است

و نه مرگ

اما بدون سکوت آنها

                      هیچ انـد

مرگ آزمودن ِ

تجربه ایست که سـکـوتـش میـخـواهـد بـاز بگوید

شـعـر

فـریاد بـرآوردن ِ ایـن آگـاهــیــست

آنـگـاه که سکوت

خامـوش مـی مـاند

  کلام  آماده است

  آنـگـاه که واژه  سکوت اسـت

  شعری می خواهد به سخن درآید