دیوارهای غمگین و عفیف
زندانیانی در محبس خویش
به سان موجوداتی که پیر می شوند
بدون آنکه طعم لبان مردان و زنان را بدانند.
دیوارهای تیره، و شرم آگین:
کژدم های ابریشمین
در برآمدگی صخره.
هستند قله های عشق
که چون لمسشان کنی
گزندت می رسانند.
به سان لبان تو، ای عشق من،
آن هنگام که مرا لمس می کنند.