بگذار جهان باز زاده شود | فرانسیس پونژ

بگذار جهان باز زاده شود | فرانسیس پونژ


جامعه، فرد، طبیعت، هر سه آشوب‌اند (گرداب‌وار و آشوب)

۱. جامعه، کندوی آشوب است: اردوی تجمیع، کوره‌ی مُرده‌سوزی، اتاق گاز، زندان، سردخانه.

۲. فرد (آدمی) رقّت شدّت-آشوب است (جیاکومتتی).

۳. طبیعت (جهان بیرون) ماده‌ی ضخیم آشوب است.

آشوب گذشته و آینده، از گور و سرآغاز، از تجزیه جسدها و کرم‌ها (در غلاف انرژی)

طبیعت است: آشوب-پرورده.

آری بیا در این غوطه بزنیم [چه خود بداند یا نه، هر فرد، هرشخصی به گونه‌ای مقدر به او باز می‌گردد (با زندگی، با مرگ)]. مرگ و زندگی دوباره. (بگذار جهان باززاده شود، این ظریف‌ترین چیز)

 

پاریس، ۲ اوت ۱۹۵۱

درباره‌ی حسین مکی‌زاده

حسین مکی زاده تفتی. مترجم آثار تد هیوز، هرولد نورس، فرانسیس پونژ، آلن گینزبرگ، دیگر شاعران نسل بیت و .... که هیچ کدام از آثارش اجازه‌ی چاپ نیافته است. او شاعر و مترجمی کهنه‌کار است که سال‌ها در زمینه‌ی شعر جهان مشغول به تحقیق و ترجمه بوده است.

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

این سایت از اکیسمت برای کاهش هرزنامه استفاده می کند. بیاموزید که چگونه اطلاعات دیدگاه های شما پردازش می‌شوند.