مرغانِ دریایی

مرغانِ دریایی


 

 

ملوانان برای تفریح، اغلب مرغان دریایی را می‌گیرند

این پرندگانِ غول‌پیکرِ دریاها را که دنبال می‌کنند

مسافرانِ خسته‌ی کشتی‌ای را که روی ورطه‌های تلخ می‌لغزد.

 

هنوز آ‌ن‌ها را بر الوارها نگذاشته‌اند

این پادشاهانِ بی دست‌وپا و شرمسارِ لاجورد

بال‌های بزرگ سفیدشان را سخت رقت‌بار

مثلِ پارو بر آب می‌کِشند.

 

چه بی‌دست‌وپا و بی‌رمق است این مسافرِ بالدار

چه مضحک و زشت است اکنون، او که پیش از این زیبا بود.

یکی با پیپ به نوکش می‌زند

آن یکی لنگ‌لنگان راه‌رفتن‌اش را تقلید می‌کند

و به سخره می‌گیرد او را که پرواز می‌کرد.

 

شاعر به این شاهزادگانِ ابَرابرها می‌مانَد

توفان‌ها را تسخیر می‌کند و به پرستوها می‌خندد

او به زمین، به میانه‌ی هیاهوها تبعید شده است

و بال‌های غول‌وارش، مانعِ راه‌رفتنِ اوست.

درباره‌ی سارا سمیعی

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

این سایت از اکیسمت برای کاهش هرزنامه استفاده می کند. بیاموزید که چگونه اطلاعات دیدگاه های شما پردازش می‌شوند.