کلوتیلد

کلوتیلد


 

 

شقایقِ‌نعمانی و تاج‌الملوک

در باغ روییده‌اند

همان‌جا که اندوه ‌می‌خوابد

بین ِ عشق و غرور

 

و سایه‌های ما نیز سرمی‌رسند

سایه‌هایی که شکارِ شب می‌شوند

و خورشید تاریک‌شان می‌کند

و خود ناپدید می‌شود با آن‌ها

 

خدایانِ آب‌های پرخروش

می‌سپارند گیسوانشان را به جریانِ آب

عبور کن! باید روان شوی

از پیِ این سایه‌ی زیبا

که می‌خواهی‌اش

درباره‌ی سارا سمیعی

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

این سایت از اکیسمت برای کاهش هرزنامه استفاده می کند. بیاموزید که چگونه اطلاعات دیدگاه های شما پردازش می‌شوند.