۱. زمانهی غریبیست، آری. زمانهایست که «سخنِ حقطلبی» انگار همان نخستین سخنیست که از تمام عرصههای حیاتِ روزمره، حیاتِ سیاسی و اجتماعی و قلمروهای تفکر و آفرینش هنری به کناری نهاده شدهاست. آنتونیو گاموندا، سالها پیش در گفتگویی با من بیان کرد که دیگر هیچ کشوری را نمیشناسد که «حقیقت» داشته باشد. غیابِ «سخنِ حقطلبی» ریشه در مناسباتِ جهانِ مصرفی ما دارد. سیاستمدارانی که «سخنِ دروغ» را به نام حقیقت جعل میکنند، شاعرانی که آن پرسشِ سوزان را وانهادهاند، روشنفکرانی …
ادامهی مطلبسهمی از مزارع و خورشید | ترانههای مقاومت در آمریکای لاتین و اسپانیا
بر این باورم که هر انسانی باید ترانهای داشته باشد، ترانهای از آنِ خود. زندگی این را به من آموخت که هر وقت ترانههایم را از دست دادم، توازن جان و جسمام را هم از دست دادهام. سالها پیش، با همان دفترچهای که دست به دست، میانِ یاران میگشت، از ترانههای کوهستان، بر ارتفاعات آن خاک، آتش روشن میکردیم و رویا میدیدیم. در سالهای تبعید، وقتی دیگر زبانت را نمیشنوی، وقتی کلمات، یکایک از پیش چشمانت محو میشوند، آهسته …
ادامهی مطلب