عقربه | میلتوس ساختوریس

دریا را نگریستم
بر فرازِ کوهی بلند
در دست‌هایش
پرندگان را دیدم
که می‌زیند و می‌میرند
در اوج همچون ستاره‌ای می‌درخشیدم
ستاره‌ای بودم
با قطره‌های اشک و با چنگال‌ها
و دورم ماهیان و نردبان‌ها
نردبان‌ها برای آن‌ها که صعود کنند
که قلبم را از جا بکنند
نردبان‌ها برای من که صعود کنم
که قلب دریا را بشکافم.
‌
‌
‌