نگهداشتنِ دستها جلو صورت وُ
باز نکردنِ دوبارهی چشمها
جز برای تماشای یک چشمانداز:
کوهستانها و توفانها
دو حیوان به تک بر علفزارها
قهوهای بر شیبِ روشنِ سبز
رو به سوی چوبهای تیرهتر
و آغاز بوییدنْ
علفهای درو ـ
بر فراز کاجها
دستههای آرام پرندهها
کوچک و سیاه
هنوز
همه چیز زیباست.
و کس نمیداند
زندگی چه ارزنده است
چراکه هنوز
یکی میتواند باور کند
چنین چیزهایی هست، وجود دارد