پرنده‌ مرده است

‌

بر خاک می‌کشد پرنده

با صفیر گلوله

در نُه‌توی جنگل

و بر برکه‌ی خون جاری می‌شود

ــ تراژدی فرزندِ نادانی.

☐

دور از جنگل، باری

یکی بادبادک به باد می‌دهد

پر می‌کشد در آسمان

اما آوازی ندارد که بخواند

تا تو را برهاند.

☐

پرنده

مرده است

با همه رویاهاش

هنگام که پرنده‌ی کاغذین

آرام و رام بال می‌گشاید

در بادی که هنوز می‌آید.

 

‌

‌

‌